Στο δεύτερο πόνημά του ο Συναγωνιστής Κωνσταντίνος Αλεξανδράκης επιλέγει να χαρτογραφήσει τον δρόμο προς την Λευτεριά. Είναι γνωστό ότι από συστάσεως του ελλαδικό και ουχί Ελληνικό κράτος κατέστη προτεκτοράτο ξένων δυνάμεων, οι οποίες ήθελαν να το ελέγχουν οικονομικά, πολιτικά και ενίοτε στρατιωτικά. Η γεωστρατηγική θέση της Πατρίδος μας σε συνδυασμό με τον φυσικό της Πλούτο και τα συμφέροντα που δραστηριοποιούνται στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, καθιστούν απαγορευτική ακόμα και την σκέψη για μια Ελεύθερη Ελλάδα.
Τα τελευταία σαράντα χρόνια, τοποτηρητές της ξένης κυριαρχίας στην Πατρίδα μας, τοποθετήθηκαν δεξιά και αριστερά ανδρείκελα, που αποστολή τους είχαν να αποδομούν το Έθνος ο καθείς από την πλευρά του, λεξιμαχόντας και παριστάνοντας τους αντιμαχόμενους. Η δεξιά φρόντισε να κάνει σαφή τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα, ρημάζοντας τον Λαό, ενώ η αριστερά φρόντιζε να αποδομεί τον Εθνικό Ιστό σε κάθε της βήμα και σκέψη. Η ουσιαστική σύμπνοια απόψεων σε όλα τα ζητήματα των δύο αυτών πλευρών παρέμενε στο σκοτάδι, με εξαίρεση κάποια περιστατικά, όπως η έκδοση του αντεθνικού βιβλίου της Ρεπούση από την Νέα Δημοκρατία και την «οικουμενική» συγκυβέρνηση του 1989.
Η επιχείρηση, προκειμένου να απεμπλακεί η Πατρίδα μας από τις εξαρτήσεις και τις δεσμεύσεις, σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εύκολη, ενώ ο δρόμος πέρα από μονός είναι και δύσβατος. Με γνώμονα την πανάκεια που προσφέρουν οι θέσεις της Χρυσής Αυγής για την Εθνική Ανεξαρτησία, βαδίζουμε νοερά τον δύσβατο αυτό δρόμο, χάριν Ιδεολογικής και Πολιτικής προπόνησης, πριν το αποφασιστικό βήμα.
Απόσπασμα
Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι νομίζουν ότι ο Αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία θα είναι εύκολος και ότι οι Αμερικανοσιωνιστές θα αφήσουν ένα «οικόπεδο» αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων, απλώς επειδή το είπε ο «κυρίαρχος» Ελληνικός Λαός. Ούτε πρόκειται να φοβηθούν επειδή ο Λαός είναι «αγανακτισμένος» και κτυπάει κατσαρόλες στην Πλατεία Συντάγματος. Πολλές είναι οι επιφανειακές φαιδρότητες που έχουν ακουστεί σχετικά με το ζήτημα της απόκτησης της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, στις οποίες δεν αξίζει να κάνουμε καν αναφορά, μιας και δεν έχουν καμία αξία πέραν της ρομαντικής αφέλειας την οποία πρεσβεύουν. Η λύση στο πρόβλημα είναι μία ισχυρή πολιτική ηγεσία που θα κινηθεί αταλάντευτα στα προαναφερθέντα βήματα για την ανάκτηση της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας, έχοντας την πλήρη στήριξη του Ελληνικού Λαού. Η λύση είναι μία πολιτική Ηγεσία που θα έχει την βούληση, αλλά και θα διακατέχεται από πλήρη απαξίωση για τα αξιώματα και τον πλούτο, η οποία θα οδηγήσει τον Λαό και την Πατρίδα στον δύσβατο δρόμο της Ελευθερίας. Η λύση έρχεται και πάλι από τον Πλάτωνα όταν λέει για τους ανθρώπους που είναι άξιοι να κυβερνήσουν: «. επομένως φαίνεται ότι θεωρείται σχεδόν ντροπή να αναλάβει κάποιος κυβερνητική εξουσία με τη θέληση του και να μην περιμένει να τον εξαναγκάσουν - και η πιο μεγάλη τιμωρία είναι να εξουσιάζεται από χειρότερο του, αν ο ίδιος δε δείχνει διάθεση να εξουσιάζει» .
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι Αμερικανοσιωνιστές στις πρόσφατες εξελίξεις της περιβόητης «Αραβικής Άνοιξης», μπορούν να χρησιμεύσουν ως πυξίδα, προκειμένου να προβλέψουμε τις ενέργειες που θα ακολουθήσουν στην περίπτωση που η Ελλάδα διεκδικήσει την Εθνική της Ανεξαρτησία, μακριά από υπερατλαντικούς ή οποιουσδήποτε άλλους νταβατζήδες. Η μελέτη της σχετικής ειδησεογραφίας δείχνει ότι αρχικά πρόκειται να χρησιμοποιηθούν οι λαθρομετανάστες και οι, ελεγχόμενοι από τις πρεσβείες των αμερικανοσιωνιστών , αναρχικοί πυρήνες τρομοκρατίας και αντάρτικου πόλεων. Αυτοί θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν πολεμικό κλίμα, τροφοδοτούμενοι απευθείας από τις εν λόγω πρεσβείες. Αν όλα αυτά αποτύχουν θα παιχτεί το «χαρτί» της τουρκικής επιθετικότητας και ούτω κάθε εξής, έως ότου ο παράγοντας του ρίσκου ξεπεράσει το minimum των υπολογιζόμενων κερδών, οπότε και η Ελλάδα θα αφεθεί στην Ανεξαρτησία της, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες για μια δεύτερη προσπάθεια.
Καθίσταται σαφές, συνεπώς, ότι οι δυνάμεις ασφαλείας, η Αστυνομία και οι Ένοπλες Δυνάμεις, οφείλουν να είναι σε θέση να καταστήσουν το οποιοδήποτε προαναφερθέν βήμα των πολεμικών επιχειρήσεων ασύμφορο, την ίδια ώρα που ο Λαός και η Πολιτική Ηγεσία θα αφαιρούν την κάθε πιθανότητα «δημοκρατικής νομιμοποιήσεως» για περαιτέρω κλιμάκωση των αμερικανοσιωνιστικών ενεργειών, γεγονός που προϋποθέτει τον έλεγχο όλων των μηχανισμών προβοκάτσιας, που διαθέτουν οι πρεσβείες. Ο παραπάνω σχεδιασμός απαιτεί μία αλυσίδα προϋποθέσεων που ξεκινά από μία ισχυρή αμυντική βιομηχανία και καταλήγει σε ισχυρές και κατάλληλα εξοπλισμένες Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας.