Κυκλοφόρησε από το ΙΔΡΥΜΑ ΑΙΓΙΣ το νέο βιβλίο του
συναγωνιστή Γ. Λιναρδή που φέρει τον τίτλο «ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΚΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ». Το πόνημα έχει ως στόχο να
καταδείξει μια καθαρή εικόνα της μεταοθωμανικής Τουρκίας χωρίς παραπλανητικά
πολιτικά και ρητορικά νεφελώματα. Το βιβλίο εκφέρει μια γενικότερη ιδέα για την
αντιμετώπιση των διεθνών και περιφερειακών προβλημάτων της Ελλάδας που
απορρέουν από την πολιτική της Τουρκίας και προσφέρει στον ενδιαφερόμενο
αναγνώστη προσανατολισμούς για την διατύπωση ενός εθνικού στρατηγικού
σχεδιασμού.
Χωρίς εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό ο οποίος θα απορρέει
από βαθιά γνώση της πολιτικής της Τουρκίας και των επιδιώξεων αυτής για αλλαγή
του status quo, δεν δύναται να υπάρξουν σωστές λήψεις αποφάσεων που θα
προωθούν το εθνικό συμφέρον και την εθνική ανεξαρτησία και ευημερία του
ελληνικού λαού, καθόσον η Τουρκία κείται σε γεωγραφικό χώρο γεωπολιτικής
διεπαφής μεταξύ Ευρώπης, Βόρειας Αφρικής και Κεντρικής Ασίας, επηρεάζει
σημαντικά τον αστερισμό εξουσιών στην Ευρασία και ως εκ τούτου η Γεωπολιτική
της χώρας αυτής είναι ένα σημαντικό κριτήριο για την εκτίμηση της κατάστασης
των τουρκικών συμφερόντων, συμφέροντα που σχετίζονται και με τον ελλαδικό χώρο σε
πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Αυτό γίνεται πιο κατανοητό αν αναλογισθούμε
ότι η Τουρκία τα τελευταία χρόνια από αντικείμενο, παθητικός παίκτης, των
διεθνών εξελίξεων έχει καταφέρει να αναγορευθεί σε υποκείμενο της διεθνούς
πολιτικής, όχι μόνο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, Κεντρικής Ασίας και
Μέσης Ανατολής αλλά και παγκοσμίως. Ακολούθως δυο χαρακτηριστικό απόσπασμα από
αυτή την πρόσφατη έκδοση του ΑΙΓΙΣ.
«Η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και το τέλος του Ψυχρού
Πολέμου θεωρήθηκε από την Άγκυρα αλλά και την πολιτική ελίτ της χώρας ως μια
απειλή για τα συμφέροντα της Τουρκίας. Σε αυτό το σημείο ο Οζάλ θέλει να
βοηθήσει την Τουρκία να επανακτήσει την σπουδαιότητα και την υπεροχή της στα
όμματα της Δύσης, μέσω μιας ενεργούς πολιτικής κατά την διάρκεια της κρίσης του
Περσικού Κόλπου. Ο Οζάλ και η ελίτ του υπουργείου των Εξωτερικών θεωρούν την
κρίση ως μια καλή ευκαιρία για να υπενθυμίσουν στην Δύση την γεωπολιτική και
στρατηγική σημασία της Τουρκίας και να εξασφαλίσουν στην μετα-κρίσης εποχή στο
τραπέζι των διαπραγματεύσεων μια καλή θέση για τα τουρκικά συμφέροντα, στα
οποία συμπεριλαμβάνονταν πρώην οθωμανικές κτήσεις όπως οι ιρακινές περιοχές
πλούσιες σε πετρελαϊκά κοιτάσματα Κιρκούκ και Μοσούλη».
«Οι σχέσεις Άγκυρας-Αθήνας ανεξαρτήτως ποιος κυβερνά την
Τουρκία βρίσκονται σε συνεχή επικίνδυνη καμπή. Η ισχυρή εξωτερική πολιτική της
Τουρκίας έναντι της Ελλάδας και η ραγδαία αυξανόμενη στρατιωτική δυνατότητα της
απειλούν την ελληνική και κυπριακή επικράτεια, γενικώς απειλούνται τα ελληνικά
συμφέροντα. Για την Τουρκία η Ελλάδα είναι πολύ λιγότερο στρατιωτική απειλή και
περισσότερο πολιτική. Η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο είναι επίσης αποδιοπομπαίοι
τράγοι και αποτελούν εξορθολογισμό των εσωτερικών (Κουρδικό ζήτημα) και
εξωτερικών προβλημάτων (Συρία- Ιράκ- Μέση Ανατολή). Εάν συνεχιστεί το σημερινό
επίπεδο κλιμάκωσης και η μεγιστοποίηση της στρατιωτικής ικανότητας της
Τουρκίας, τότε ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος ουδόλως αποκλείεται. Ένας πόλεμος ο
οποίος θα διεξαχθεί σε περιοχές όπου η Τουρκία έχει συντριπτική στρατιωτική
υπεροχή, τουτέστιν στην Κύπρο και στο Ανατολικό Αιγαίο».